مختصری از زندگانی امام عصر(عج)

دوازدهمین پیشوای معصوم، حضرت حجة بن الحسن المهدی در نیمه شعبان سال 255 ه. ق در شهر سامرا دیده به جهان گشود. او هم نام پیامبر اسلام و هم کنیه آن حضرت (ابوالقاسم) است. از القاب ایشان: حجت، قائم، خلف صالح، صاحب الزمان، بقیه اللّه ، و مشهورترین آن مهدی است. پدرش امام حسن عسگری علیه السلام و مادرش بانوی گرامی نرجس است که به نام ریحانه و سوسن نیز از او یاد شده است.

آن حضرت دو غیبت داشتند یکی کوتاه مدت(صغری) و دیگری بلند مدت (کبری) اولی از هنگام تولد تا پایان دوران نیابت خاصه و دومی از پایان دوره نخست آغاز و تا هنگام ظهور و قیام آن حضرت به طول می انجامد.

شروع امامت

امام حسن عسگری علیه السلام پنج سال بعد از ولادت حضرت مهدی(عج) در سال 260 ه. ق توسط «معتمد» یکی از خلفای بنی عباس مسموم و به شهادت رسید و امامت به جانشین بعدی آن حضرت یعنی امام مهدی(عج) منتقل شد و حضرتش رهبری جامعه اسلامی را به عهده گرفت.

نماز بر پدر

پس از شهادت امام حسن عسگری علیه السلام عده ای از دوستان آن حضرت به تصور این که جعفر بن علی برادر امام عسگری علیه السلام امام و پیشوای مسلمانان است شهادت آن حضرت را به وی تسلیت و پیشوایی اش را تبریک گفتند؛ اما وقتی جعفر بن علی خواست به جنازه امام نماز بخواند ناگاه کودکی گندمگون و سیاه موی بیرون آمد و لباس جعفر را گرفت و او را کنار کشید و گفت: عمو کنار برو من باید بر پدرم نماز بخوانم، جعفر در حالی که قیافه اش دگرگون شده بود کنار رفت و حضرت مهدی در سن 5 سالگی بر پدرش نماز خواند. آن حضرت را در کنار قبر پدرش امام هادی دفن کردند.